Hoofdstuk 22: Vernieuwing

Newkirk was bevrijd van een kwaad waarvan de meeste mensen niet eens een vermoeden hadden dat het bestond. Er was hen wel verteld dat dergelijke kwalijke praktijken in Cosmos plaatsvonden, maar zeker niet in Newkirk. Toen de burgemeester en de rechter uit de stad waren gevlucht, zijn echter dezelfde dag nog hun kantoren en huizen onderzocht en kwam er allerlei nieuw bewijs naar boven. Zij die gedwongen in het bordeel werkten werden bevrijd en er werden maatregelen getroffen door meelevende burgers die voor hen wilden zorgen totdat ze een doel in hun leven hadden gevonden.

Wat de Newkirkers het meest kwaad maakte was misschien wel de hypocrisie. Er kwam aan het licht dat de burgemeester van Newkirk een bondgenootschap aan was gegaan met de burgemeester van Cosmos, ²³⁵ en dat beiden hun macht hadden behouden door het Rhodomon Genootschap. De burgemeesters hadden samen afgesproken elkaar publiekelijk te bekritiseren, zodat ze zelf goed over zouden komen in de ogen van hun eigen mensen, terwijl ze in het geheim dus bondgenoten waren.

Het verhaal over het voorgenomen geheime verhoor ging als een lopend vuurtje door Newkirk. Men sprak over hoe het verhoor werd opgeschud door de getuigenissen van onverwachte getuigen en over hoe de burgemeester en de rechter waren gevlucht. Het had niet lang geduurd voordat er een grote menigte mensen zich had verzameld op het stadsplein om het nieuws te horen en zelf te zien wat er aan de hand was.

Het werd daarom noodzakelijk om de mensen te informeren om te voorkomen dat geruchten en roddels de waarheid zouden bederven. Er werd haastig een geïmproviseerd podium op het plein in elkaar gezet en Joshua ging erop staan om de mensen toe te spreken.

“Mensen van Newkirk,” begon hij, “luister naar me. Er hebben vandaag noemenswaardige gebeurtenissen plaatsgevonden, welke onze stad voor altijd zullen veranderen. De Schepper heeft in onze zaken ingegrepen om Zijn belofte te vervullen om ons tot Zijn mensen te maken. Een groot kwaad is blootgelegd binnen de regering van de stad. De burgemeester en de raadsleden zijn liever gevlucht dan dat ze hun daden onder ogen zouden zien en vele leden van de stadsraad zijn ook nergens meer te bekennen. Het lijkt erop dat alleen de berouwvolle leden zijn gebleven en het is mijn voorstel dat ze worden vergeven, maar vervangen door anderen. Het zal langer duren voor het onderzoek geheel afgerond is en wanneer al het bewijsmateriaal verzameld is, zal het gepubliceerd worden, zodat iedereen het kan inzien.”

“Ondertussen,” vervolgde hij, “moeten we nieuwe ambtenaren kiezen om toezicht te houden op het vervolg van dit onderzoek en om de rest van de stadszaken te regelen.”

“Ik nomineer Joshua als burgemeester!” riep iemand vanuit de menigte. “Ja!” reageerde een andere stem. Andere stemmen voegden zich bij die van hen. Een groot gebrul van instemming steeg op van het plein. “Joshua! Joshua! Joshua!” Schreeuwden ze in koor. Toen hun stemmen wegstierven, klom Jozef op het platform en hield Jozua’s arm omhoog. “Iedereen die voor Joshua stemt, zeg voor!”

“Voor!” klonk een groot gejuich.

“Allen die tegen zijn, zeg tegen!” Een grote stilte viel neer op de menigte voor een moment en daarna barstte het vreugdevolle publiek uit in gelach.

“Dan verklaar ik Joshua tot onze nieuwe burgemeester!” riep Jozef. Het publiek barstte opnieuw uit in gejuich en Jozef liet Joshua’s arm weer neer.

Nadat de mensen een moment hadden gekregen om weer te bedaren, sprak Joshua opnieuw. “Ik heb goede mannen en vrouwen nodig om me te assisteren als Stadsraad.

“Kiest u maar voor ons!” riep een stem. “Wij deden het niet zo best bij de laatste verkiezing! Stel hen aan die net zo zijn als u, degenen waarvan u weet dat ze rechtvaardig zijn!”

De menigte stemde weer luidruchtig toe.

“Dan benoem ik hierbij Ivan, Atsa en Juan onder de mannen, en ik benoem Maggie, Dakota en Bryn onder de vrouwen. Deze,” zei hij, “zijn allen rechtvaardig en zullen een goede balans tussen mannen en vrouwen vertegenwoordigen voor de stad. Zij allen hebben het zaad van Elyon in hun oren en hebben gedronken van de levende wateren.”

De menigte juichte met instemming.

“Ook,” zei Jozef, “moeten we een nieuwe rechter aanstellen. Ik ken precies zo’n man die de geest van wijsheid heeft. Ik geloof dat Kuyani een goede man is voor deze taak en hij zal alle geschillen met een juiste balans van rechtvaardigheid, liefde en genade beoordelen.”

“Ja! Ja!” schreeuwde de menigte.

“Dan staat het vast,” zei Joshua. “Wanneer al het bewijsmateriaal van het corruptieschandaal van het vorige bestuur is verzameld, zal Kuyani de kwestie berechten. Ik roep een ieder van jullie die in deze corruptie een mogelijke rol heeft gespeeld dringend op om je zonden te bekennen aan de rechter, zodat je maximale genade, herstel en vergeving kunt ontvangen. Wacht niet totdat je misdaden ontdekt worden door de onderzoekers, want als ze je moeten arresteren en naar de rechtbank brengen, dan zul je minder genade ontvangen.”

Met deze woorden, stapten Joshua en Jozef van het podium, maar de menigte vervolgde met het vieren van deze feestdag. Snel daarna werd er een teken opgericht wat las ‘Onafhankelijkheidsdag’. Ik begreep dat die dag elk jaar gevierd zou worden met een stadsfeest, want het was de dag waarop Newkirk opnieuw begon met het leven naar hun naam. Jaren geleden, toen de naam veranderd was van Kirk naar Newkirk, was het hele karakter van de stad veranderd. Maar over de jaren heen was het vervallen in hun eerdere praktijken en overtuigingen. Nu was alles veranderd en de stad was vernieuwd naar hoe het altijd bedoeld was.

Ik voelde een hand op mijn schouder en toen ik omkeek keek ik in het lachende gezicht van Jozef. Zelfs de lijnen in zijn gezicht waren breed lachend. Hij was overduidelijk zeer tevreden met de ontwikkelingen van die dag. “We zullen onmiddellijk naar Cosmos moeten gaan,” zei hij tegen me. “We hebben hen gisteren in een soort van crisis achtergelaten en we moeten hoogte gaan nemen van hoe de situatie is veranderd sinds toen.”

“Ja, we zouden moeten gaan en Paul zou met ons mee moeten gaan,” antwoordde ik.

“Ons hele gezelschap zou met ons mee moeten gaan,” zei hij, “behalve Joshua en degenen die aangesteld zijn in de stadsraad van Newkirk. Kom, laten we de anderen verzamelen en zo snel mogelijk vertrekken. Ik zal Joshua informeren over onze plannen.”

Voetnoten

235. —  De zogenoemde ‘Heilige Alliantie’ tijdens het Congres van Wenen in 1815 verenigde de seculiere naties, die onder de macht van de Vrijmetselarij stonden, met de Roomse Kerk. Beiden hadden het gemeenschappelijk doel om ‘het goddelijke recht van koningen’ te herstellen. In 1894 schreef de Secretaris van de Amerikaanse marine, R.W. Thompson in zijn boek Footprints of the Jesuits (voetstappen van de Jezuïeten) op pagina 251 hierover.