Hoofdstuk 9: Anava’s Boodschap

De ochtend gloorde aan de horizon, terwijl de duisternis die over de aarde lag werd doorbroken door het opkomende licht. Ik kleedde me zorgvuldig aan, peinzend over de dromen van de nacht, communicerend met de Schepper van alle dingen, terwijl ik vreesde voor de boodschap die ik moest brengen in het Stadhuis, wanneer de zon hoog stond.

Ik keek met blijvende verbazing naar het kopje met zaadjes, want het nam geen plaats in beslag in mijn vest; het leek volkomen te verdwijnen. Maar wanneer ik in mijn vest reikte werd het zichtbaar, zodra het mijn hand vond. Het was waarlijk geestelijk zaad, want het had het vermogen om te bestaan in geestelijke en in natuurlijke dimensies, de onzichtbare sluier met gemak passerend. Wat een wonderbaarlijk geschenk.

Maar hoe moest ik het gebruiken? Hoe zou ik het moeten planten? Welk soort akker is noodzakelijk voor zulke zaadjes om vrucht te kunnen dragen? Hoe zou dit het land herbegroeien? Terwijl ik deze dingen overdacht, zoekend naar de wil van de Schepper, sprak de zachte maar heldere stem van de Vav ^* in mijn oor: “Joshua heeft de akker voor je gereedgemaakt. Het zaad is goed, maar de conditie van het veld zal de opbrengst bepalen.” ¹³²

De woorden in mijn oor brachten licht in mijn ogen. Ik begreep dat Joshua's boodschap over de twee verbonden gegeven was om de akkers van het hart voor te bereiden, dat wil zeggen, voor het zaad dat geplant moest worden. Zij die geloof hadden in het nieuwe verbond, zouden vruchtbare akkers worden om de wereld mee te voeden. Zij die doorgingen met arbeiden onder het eerste verbond, zouden ontdekken dat hun akkers vervloekt zijn met doornen en distels die hen onvruchtbaar maakten.

De stem in mijn oor ontvouwde een tafereel voor mijn ogen; en ik zag twee vrouwen in de hemelen. De een werd Cassiopeia genoemd en de ander Andromeda. ¹³³ De eerste was gekleed in een schitterende mantel en droeg een kroon; de tweede was geketend aan een rots en verkeerde in grote nood, want een groot beest uit de zee naderde om haar te verslinden. Toen zag ik een sterke man met een grote knuppel aankomen en er volgde een geweldige strijd. De sterke man doodde het zeemonster en bevrijdde de slavin. Toen werd zij één met Cassiopeia en de sterke man huwde haar in een glorieuze hemelse ceremonie.

Het hele visioen nam maar een vluchtig moment in beslag, want tijd staat stil in het hemelrijk. Het duurt veel langer voor hen die op aarde zijn om zo'n visioen te overdenken, en om de betekenis ervan te begrijpen. Maar de stem in mijn oor sprak opnieuw in stilte: “Deze vrouwen zijn twee akkers. Ze werden geroepen om vrucht voort te brengen. Maar een geketende vrouw blijft onvruchtbaar totdat ze is bevrijd. Wanneer ze gehuwd is met de Ene, mag ze haar roeping om vruchtbaar te zijn en zich te vermenigvuldigen vervullen.”

Ik wist toen dat Kirk in het verleden, en Newkirk in het heden, Andromeda vertegenwoordigden. Ik wist ook dat ik de sterke man vertegenwoordigde, die gezonden was om hen te bevrijden. En dat de zaden van leven die mij gegeven waren, woorden van waarheid zijn waarmee de geketenden bevrijd zouden worden. Het was de wil van de Schepper, dat de mensen van Newkirk vrijgezet worden van de wil van het eerste verbond, tot de glorieuze vrijheid van Cassiopeia. Op dit moment zijn er twee vrouwen, maar uiteindelijk, wanneer de overwinning compleet is, zal er maar één zijn. Ze zal vruchtbaar zijn en haar kinderen zullen het steeds verder uitdijende universum regeren.

Toen werd duidelijk dat Joshua's boodschap noodzakelijk was geweest om de akker voor mij gereed te maken, zodat het goede zaad van Elyon gezaaid kon worden in de oren en in het hart van de mensen van Newkirk. Het was mijn opdracht om zaden van hoop te planten in geploegde akkers van geloof, om zo een oogst van liefdeskinderen voort te brengen.

Ik was vastbesloten om trouw te blijven aan het hemelse visioen. Oude denkwijzen, verkeerde ideeën over de Schepper, onvolledige kennis van Zijn wetten, en het verkeerd begrijpen van de twee regenboogverbonden, hadden de mensen van Newkirk geketend gehouden aan de rots van Tyrus, ¹³⁴ onwetend van een betere Rots, die het stevige fundament kon zijn van hun vrijheid. Ik en mijn metgezellen waren geroepen om religieuze overtuigingen te vervangen door geloof; onrealistisch wensdenken door hoop; en dwang door een magnetisch aantrekkende liefde.

Zo gebeurde het dat we elkaar voor een tweede keer in het Stadhuis ontmoetten, om de mensen een beter begrip te geven van de wil van de Schepper. We wisten dat ons grootste obstakel het feit was, dat jaren van traditie hen hadden ingeprent, dat ze het ware licht van de vrijheid al in bezit hadden. Ze waren zich grotendeels onbewust van hun ketenen, terwijl ze zwoegden om hun burgerschap van Newkirk te behouden.

Als mensen blijven denken dat slaven vrij zijn, dat duisternis licht is, en dat dood leven is, dan zullen ze tevreden geketend blijven. Als het licht dat in hen is eigenlijk duisternis is, hoe groot is dan die duisternis! ¹³⁵ We wisten allemaal dat onze boodschap revolutionair was. Wanneer de Gemeenteraad onze boodschap werkelijk begreep, dan zouden onze levens in gevaar zijn, en dan zou de dodelijke strijd tussen de bevrijder en het zeemonster beginnen.

“Orde, orde,” riep de burgemeester tegen de verzamelde menigte. “Deze volksvergadering geeft het podium aan meneer Anava, die een vreemdeling is in deze streken. Hij is op vakantie vanuit de stad, waar hij doceert aan de Hardknox universiteit.”* Terwijl hij zijn hand uitreikte om mij te verwelkomen, herhaalde hij, “meneer Anava.”

De mensen applaudisseerden beleefd terwijl ik mijn plaats innam op het podium.

“Vrienden, ik ben de tweede van drie, die het voorrecht hadden om een openbaring van de Schepper te ontvangen. We zijn hier om jullie een duidelijker beeld te geven van wie Hij is, om Zijn wetten te verduidelijken, en om uit te leggen wat Zijn bedoeling voor allen is. Jullie hebben een nacht kunnen slapen over Joshua's woorden van gisteren, over de twee regenbogen. Hij drong erop aan om jullie geloof te bouwen op de belofte van de Schepper, in plaats van op eigen beloften van gehoorzaamheid. Hiermee bedoelde hij niet, dat we ons niet hoeven toe te wijden aan gehoorzaamheid, maar eerder, dat we ons onvermogen om aan dergelijke verplichtingen te voldoen moeten erkennen. Het 'redelijk goed doen' is de standaard van Newkirk, maar 'absolute perfectie' is de standaard van de Schepper.”

“Maar waarom zou de Schepper zo onredelijk zijn?,” riep een man uit het publiek.

“Door het eerste verbond lijkt deze standaard absoluut onredelijk te zijn,” antwoordde ik. “Maar de standaard van absolute perfectie weerspiegelt alleen maar de natuur van de Schepper zelf. Welke andere standaard zou Hij voor ons zou moeten stellen? Zijn heiligheid zou Hem niet toestaan om enige ongehoorzaamheid te ontzien, die tekortschiet aan Zijn eigen natuur.”

“Maar wij zijn Hem niet,” wierp de man tegen. “Hoe kan Hij van ons verwachten dat we zijn zoals Hij?”

“Maar ziet u, dat is nou precies het punt,” antwoordde ik. Hij heeft grote verwachtingen voor jullie allemaal, en Hij heeft een plan ontworpen dat succesvol zal zijn. Want Hij zal jullie zo rechtvaardig maken als Hij is. Het is zijn bedoeling om een nieuwe 'ik' te scheppen, die naar Zijn beeld is. Het eerste verbond werd gegeven om te bewijzen dat jullie niet in staat waren om dat door wilskracht te doen, ongeacht hoe vaak jullie besloten om Hem te volgen en om gehoorzaam te zijn. Jullie beloften, en al jullie goede keuzes, voornemens en beslissingen, konden nooit slagen, hoewel ze goed bedoeld waren. Het eerste verbond werd ontworpen om jullie nederig te maken, zodat jullie je zouden realiseren dat de menselijke natuur, sinds de val van Aardmens, niet bij machte is om terug te keren naar het niveau dat de Schepper voor jullie bedoeld heeft.”

“Ahummm!” mompelde de burgemeester.

“U impliceert dat het eerste verbond ontoereikend was, en een mislukking,” sprak de oude man. “Is dat geen godslastering tegen de Auteur? Hoe durft u te impliceren dat de Schepper een plan ten uitvoer zou brengen, dat gemaakt is om te falen?”

“De Schepper heeft dit vanaf het begin zo bedoeld,” antwoordde ik.  “En zoals jullie allemaal weten hebben jullie onvolmaaktheden deze waarheid bewezen. Of jullie dat nou leuk vinden of niet. Niemand van jullie heeft Zijn wet volmaakt gehouden. Want zelfs wanneer jullie je leven zouden toewijden aan het bereiken van de volmaaktheid, en zelfs wanneer jullie daarin zouden slagen in jullie gouden jaren, dan nog, zou er niemand in staat zijn om de ongehoorzaamheden uit te wissen, die gedaan werden voordat de volmaaktheid werd bereikt. Goede daden maken slechte daden niet ongedaan. De Schepper legt niemands goede en slechte daden op een weegschaal, om te bepalen wie er rechtvaardig is. Zijn standaard is Hijzelf, en iedereen die niet zoals Hij is, schiet aan Zijn heerlijkheid tekort.”

“Maar dat brengt rechtvaardigheid buiten het bereik van de hele wereld,” protesteerde de oude man. ¹³⁶

“Ja, dat was het hele punt van het eerste verbond,” antwoordde ik vlug. “Het was om ons tot díe conclusie te brengen, zodat we niet langer op onszelf zouden vertrouwen, maar alleen op Zijn genade. Het is om die reden dat we ons geloof moeten verplaatsen van onszelf naar de Schepper alleen, van onze beloften naar die van Hem, en om alle vertrouwen in het vlees te verliezen. Begrijpt u niet, dat het de bedoeling van het eerste verbond was, om ons de gave van nederigheid te geven? Het is niet gemakkelijk om deze gave te ontvangen, want maar weinig mensen herkennen de waarde ervan wanneer het geschonken wordt. Niemand waardeert deze gave meteen, dat komt pas achteraf.”

Ik vervolgde: “Het staat geschreven in de oude historische geschriften, dat de Schepper de mensen van Kirk ¹³⁷ nederig maakte door het eerste verbond, terwijl Hij ze veertig jaar lang door de wildernis leidde voordat ze hier werden gebracht. Maar zij die nederig gemaakt worden, bezitten géén nederigheid voordat ze instemmen met het proces.”

“Dat is absurd,” gromde de oude man. “Ik kan je vertellen dat de Schepper zeer tevreden is met mijn keuze om Hem te volgen. En ik ben er trots op, dat ik kan zeggen dat ik Zijn wetten tijdens mijn leven naar mijn beste vermogen gehoorzaamd heb. Wat zou Hij nog meer van me kunnen vragen?”

“Ik ben blij om te horen van uw succes,” antwoordde ik. “U hebt het véél beter gedaan dan ik, want mijn mislukkingen achtervolgen me waar ik ook ga, en niets van al het goede dat ik deed heeft mij vrede gegeven. Mijn vrede kwam pas toen ik mijn geloof op de Schepper bouwde, die heeft gezworen dat Hij me rechtvaardig zal maken naar de raad van Zijn wil. Toen pas kon ik rusten, in de wetenschap dat Hij de verantwoordelijkheid voor mijn leven in Zijn handen heeft genomen. Mijn geloof in Hem geeft me het vertrouwen dat het uiteindelijk goed zal aflopen.”

“Dit brengt me naar de belangrijkste openbaring, waarvan mij gevraagd is om die met jullie te delen,” vervolgde ik. “Het is belangrijk om te weten, dat het eerste verbond gegeven werd om ons gedrag in aardse zaken te reguleren. Het heeft in het bijzonder betrekking op ons allemaal, als kinderen van Aardmens. Als kinderen van het vlees was het noodzakelijk om onze wilskracht te gebruiken. Maar het nieuwe verbond, dat wordt uitgebeeld door de tweede regenboog, biedt u een nieuwe identiteit als kinderen van de Schepper Zelf.”

“We zijn Zijn kinderen al,” stelde de oude man met vaste overtuiging. “Er staat geschreven dat Aardmens een zoon van de Schepper was.” ¹³⁸

“Dat is waar,” zei ik instemmend, “maar Aardmens verloor die positie door zijn ongehoorzaamheid. Zonen weerspiegelen hun vaders, en in onze oude geschriften zijn zonen degenen die in alles overeenstemmen met hun vaders. Aardmens, die zijn positie als zoon verloren had, was niet in staat om die positie van zoonschap door te geven aan zijn kinderen. Maar het nieuwe verbond laat zien hoe we opnieuw zonen van de Schepper kunnen worden.” ¹³⁹

Daarmee reikte ik in mijn vest, trok het kopje met zaadjes naar buiten, en hield het omhoog zodat iedereen het kon zien. “De Schepper gaf me het zaad van Elyon, van de levensboom. Ze zullen zichzelf planten in de oren van hen die het nieuwe verbondsgeloof hebben in de beloften van de Schepper.”

Toen goot ik wat van het geestelijke zaad in mijn hand en wierp het in de lucht, zodat het zich overal verspreidde. “Hef, o poorten, uw hoofden omhoog, verhef u, aloude ingangen: de koning vol majesteit wil binnengaan!”, riep ik. ¹⁴⁰ De zaadjes begonnen onmiddellijk door de zaal te zweven, zoekend in de menigte naar gelovige harten en hongerige oren. Kreten van blijdschap stegen op uit de menigte, en veel mensen dankten en loofden de Schepper voor Zijn wonderbare geschenk van de levensboom.

Ik klom van het podium af en liep het Stadhuis uit, met Joshua en Joseph in mijn voetsporen.

Voetnoten

   * —  Vav is de zesde letter uit het Hebreeuwse alfabet. Vav betekent nagel (spijker), pin of verbinder zoals 'en'. Het verwijst naar Anava die als slaaf zijn oor aan de deurpost van zijn Meester heeft laten nagelen. Zie de wet uit Exodus 21:2-6. De wet over het vastnagelen van een slaaf aan de deurpost van zijn meester, heeft te maken met het “openen van het oor” om Gods woord te horen. Zie ook Psalm 40:7. De slaaf zegt hiermee dat hij zijn meester liefheeft en hem voor altijd zal dienen, omdat zijn oren geopend zijn voor het goede woord van de meester.

132. — Verwijzing naar Jezus' gelijkenis van de zaaier, Mattheüs 13:1-9
133. — De sterrenbeelden met deze namen beelden Hagar en Sara uit, die de twee verbonden vertegenwoordigen. Zie Galaten 4:22. De bevrijder is het sterrenbeeld Perseus, “de Breker,” die Christus vertegenwoordigt. Maar op een lager niveau is het ook Perzië, waarvan naam ontleend is aan Perseus. Cyrus, de Perzische, werd dus een messias genoemd (Jesaja 45:1). Dus allen die zo'n bevrijdend werk doen als het lichaam van Christus zijn gezalfden. (Christus betekent de gezalfde)
134. — Tyrus, of Tsur, betekent rots of kasteel. Er werd gezegd dat Andromeda was geketend aan een rots op de kust nabij Tyrus.
      
     *   — [Noot van de vertaler: ‘HardKnox Universiteit’ zou letterlijk vertaald kunnen worden met  ‘de School van Harde Klappen’. In het verhaal zou dit teveel afleiden, omdat het niet zoals in het Engels, lijkt op een naam die een school         zou kunnen dragen. Wel is het goed om te begrijpen wat er gezegd wordt. Schrijver Stephen Jones gebruikt de term ‘School van Harde Klappen’ vaker om het proces te beschrijven waar iemand doorheen gaat als hij door ervaring gaat leren God te volgen.]
135. — Mattheüs 6:23
136. — Romeinen 3:19
137. — Deuteronomium 8:2
138. — Lukas 3:38
139. — Johannes 1:12
140. — Psalm 24:7, 9